Bóg jak uboga wdowa

Dziś publiczne przyznawanie się do Jezusa raczej nie gwarantuje pierwszych krzeseł czy zaszczytnych miejsc na ucztach możnych, wręcz przeciwnie, wyśmianie lub poniżenie. Ale trzeba zachować w sobie czujność wobec pokusy pychy, która lubi przyklejać się także do pobożności. W pewnych środowiskach można szpanować, na przykład tak: „Byłem na rekolekcjach, ale nie takich zwyczajnych, tylko ignacjańskich” albo „Byłem u dominikanów, wysoki poziom”. Autentyczna religijność jest skromna, prosta, cicha, nieskora do oceniania pobożności cudzej, nienastawiona na zewnętrzność, pozory, stroni od kamer i prasy. Ma w sobie coś z postawy ubogiej wdowy.