Klasztor jak forteca obronna

- Jestem tarnowianinem, konserwatorem zabytków i widzę, jak ta materia niszczeje. Chciałbym ruszyć ten zabytek, jeszcze dokładniej go przebadać, najlepiej z grupą różnych specjalistów. To jest nasz spadek po przodkach, choć obecnie mało kto potrafi dostrzec tę zabytkową, niestety niemą materię, która wśród krzyku współczesności sama się nie obroni, nie zwróci na siebie uwagi, lecz potrzebuje głosu ludzi świadomych i mądrych, potrafiących z wrażliwością wznieść się ponad codzienność - mówi o pozostałościach dawnego klasztoru bernardynów dr Nijak, konserwator dzieł sztuki, pracownik ASP w Warszawie. Od 2013 roku z badawczą dociekliwością przygląda się temu jednemu z najstarszych i najważniejszych zabytków Tarnowa.

Kiedy oprowadza po terenie dawnego klasztoru i opowiada o nieistniejącym kościele pw. Matki Bożej Śnieżnej, trudno nie odnieść wrażenia, że nie widzi w tym miejscu budynku i pokoi Zarządu Dróg i Komunikacji, Miejskiego Zarządu Cmentarzy, kancelarii adwokackich, ale właśnie tę dawną przestrzeń. Opowiada o prezbiterium, które powstało najwcześniej, a potem do niego dobudowywano całą resztę. Dziś to właśnie jego zewnętrzny układ najbardziej przypomina o tym, co było tu kilka wieków temu.

- Od tej strony widać najlepiej - wskazuje na południowo-wschodnią ścianę prezbiterium. - Tutaj najprawdopodobniej były skarbiec i zakrystia. To był prawdziwy gotyk. Oczywiście, bez tych okien, było tu tylko jedno - wyjaśnia.

Opowiada o oryginalnych gotyckich przeporach, elementach z piaskowca, autentycznych napisach gotyckich przebijających się przez mury (łącznie z chrystogramem), wirydarzu, przez który poprowadzono w XVIII w. dalszą część ul. Bernardyńskiej, burząc część kompleksu, krętej klatce schodowej schowanej w murach, malowidłach ściennych, które istnieją pod warstwą tynku i przemalowań, o czym wiemy po dokonanych przez niego odkrywkach.

Zobaczcie, jak wyglądał dawny klasztor bernardynów: