Skarpetki pielgrzymkowej żony i inne historie

O swoim pielgrzymowaniu opowiadają:

• Monika i Piotr Pawiccy z Bielska-Białej (poniżej)
• Stanisława Buczkowska z Bielska-Białej i Bronisław Wojtuś z Międzyrzecza (str. 2)
• Maria Węglarz z Ciśca, z synem Karolem i jego kuzynem Jackiem Dziedzicem (str. 3)
• Bożena i Łukasz Norymberczykowie z Hałcnowa, z córeczkami Hanią i Marysią (str. 4)

Białe skarpetki czyli pielgrzymkowe małżeństwo

Piotr Pawicki pamięta ten dzień jak dziś - 6 sierpnia 2013 roku. Hałcnów. Start pielgrzymki bielsko-żywieckiej na Jasną Górę. Jest pielgrzymkowym technicznym. I wtedy rzucają mu się w oczy TE białe skarpetki w sandałach. A później cała postać, która ma je na stopach - Monika!

- Ja byłam zwykłym pątnikiem, on cały czas na służbie. Ale tak od słowa do słowa, zaczynaliśmy się poznawać. Białe skarpetki zdały egzamin - skutecznie przyciągnęły uwagę (i zakładam je na każdą pielgrzymkę) - śmieje się Monika. - Wtedy był dla mnie jeszcze kolegą, na następną pielgrzymkę poszliśmy jako narzeczeństwo, a od dwóch lat jesteśmy małżeństwem.

Jak podkreśla Monika: - Urzekła mnie w nim bezinteresowna pomoc, którą służył innym - był zawsze dla ludzi, zawsze otwarty - czasem sam szedł ostatkiem sił, ale nigdy nie odmówił pomocy bardziej potrzebującym. Zajmował się (niestety :)) nie tylko mną, ale wszystkimi dookoła. To mnie zauroczyło.

Białe skarpetki Moniki Pawickiej przypominają mężowi historię jej poznania
Urszula Rogólska /Foto Gość

Od chwili poznania się, wciąż pielgrzymują co roku. Mają nadzieję, że w przyszłym roku pójdą już we trójkę - w lutym ma się narodzić ich pociecha. - Czegoś by nam brakowało, gdybyśmy nie poszli. W życiu różnie bywa - brak urlopu, może sił, ale robimy wszystko, żeby tu być - podkreśla Piotr. - Bo to wyjątkowy czas, kiedy można spotkać się z Bogiem, samym sobą i sobą wśród innych, którzy idą w tym samym celu, w tym samym kierunku.

Monika dodaje: - Kiedy się wraca po tych sześciu dniach do domu, to czegoś brakuje - śpiewów, spokojnej modlitwy, wspaniałej atmosfery.

A Piotr podsumowuje: - W grupie trzeciej już żartowaliśmy kiedyś, że jesteśmy uzależnieni od pielgrzymowania i powinniśmy się przedstawiać: mam na imię tak i tak, mam tyle i tyle lat, jestem pielgrzymem. Bo kiedy schodzisz z Wałów Jasnogórskich odliczasz już 365 dni do następnej pielgrzymki…