Niedaleko od Królestwa

Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Uczeni w Piśmie nie mają zwykle w Ewangeliach dobrej prasy. Ich skierowane do Jezusa pytania zazwyczaj nie są zadawane z powodu poznawczej ciekawości. Bywa, że pytania uczonych to tylko jeden ze sposobów na to, by Go sprowokować, zaś przewidywane przez nich odpowiedzi powinny Jezusa bądź to ośmieszyć, bądź wręcz narazić na zarzuty. Uczony w Piśmie, o którym czytamy w wybranym fragmencie Ewangelii według św. Marka, jest inny. Pytania zadaje Jezusowi bez gniewu i uprzedzenia. Chce się czegoś dowiedzieć? Być może. Ale raczej upewnić się, że Jezus jest właśnie tym oczekiwanym Nauczycielem, a nie kimś, kto pod nauczyciela tylko się podszywa. Uczony w Piśmie nie przychodzi przysłuchiwać się słowom Jezusa tak sobie (czy to przypadkiem, czy to bezmyślnie, czy z ukrytymi złymi zamiarami) – bo wszak nie przypadkiem okazuje się, że ma w zanadrzu umiejętność rozpoznawania słowa Bożego. To dlatego Jezus może mu powiedzieć: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”.