Służyć, a nie oczekiwać, że to inni będą nam usługiwać

J 13, 16-20

Kiedy Jezus umył uczniom nogi, powiedział im: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to, będziecie błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie.

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz trzeba, aby się wypełniło Pismo: „Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę”. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście gdy się stanie, uwierzyli, że Ja jestem.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał».

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. J 13,16 

Te słowa wypowiedział Jezus, kiedy już umył swoim uczniom nogi. Skoro więc On, nasz Pan i nasz Bóg, tak postąpił, to jak my, Jego słudzy i wysłannicy, powinniśmy postępować wobec naszych braci i sióstr? Wobec męża, żony, dzieci, rodziców… I w wielu innych relacjach naszej codzienności. Powinniśmy służyć, a nie oczekiwać, że to inni będą nam usługiwać.

Nie chodzi o to, by wymyślać nie wiadomo co. Raczej zauważyć tych, którzy faktycznie są obok mnie. W rodzinie, w pracy. Może i zostałem stworzony do wielkich rzeczy, ale te proste, mało zaszczytne i męczące obowiązki też ktoś musi podjąć.