Mnożąc chleb, Jezus uświadamia, że może przywrócić człowiekowi raj

Łk 9,11b-17  

Jezus mówił tłumom o królestwie Bożym, a tych, którzy leczenia potrzebowali, uzdrawiał. Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do Niego Dwunastu, mówiąc: «Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie mogliby się zatrzymać i znaleźć żywność, bo jesteśmy tu na pustkowiu». Lecz On rzekł do nich: «Wy dajcie im jeść!» Oni zaś powiedzieli: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby; chyba że pójdziemy i zakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi». Było bowiem mężczyzn około pięciu tysięcy.

Wtedy rzekł do swych uczniów: «Każcie im rozsiąść się gromadami, mniej więcej po pięćdziesięciu». Uczynili tak i porozsadzali wszystkich.

A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy nad nimi błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali tłumowi. Jedli i nasycili się wszyscy, a zebrano jeszcze z tego, co im zostało, dwanaście koszów ułomków.

Jedli i nasycili się wszyscy, a zebrano jeszcze z tego, co im zostało, dwanaście koszów ułomków. Łk 9,17

Słyszymy dziś opowieść o tym, jak Jezus cudownie nakarmił chlebem wielką rzeszę ludzi. Odniesienie do Eucharystii, gdzie w każdym pojedynczym kawałku chleba jest On sam, dość oczywiste. Ale dlaczego Jezus, który na pustyni odrzucił pokusę przemiany kamienia w chleb, teraz chleb cudownie rozmnaża? W ten sposób się przedstawia: dzięki Mnie znika przekleństwo Edenu. Tam Adam i Ewa po grzechu usłyszeli, że w pocie czoła będą musieli zdobywać dla siebie pożywienie. Mnożąc chleb, Jezus uświadamia, że może przywrócić człowiekowi raj. Że tych, którzy idą za Nim, czeka niebo, gdzie o nic już nie będziemy musieli się troszczyć.