Celem postu jest zrobienie w swoim wnętrzu przestrzeni dla Boga

Mt 9,14-17 

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»

Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».

Jedno i drugie się zachowuje… Mt 9,17 

Celem postu jest zrobienie w swoim wnętrzu przestrzeni dla Boga, a sposoby (wór, popiół, wstrzemięźliwość pokarmowa) mają przesunąć uwagę na Niego jako najważniejszego dla człowieka. Powód postu to doświadczanie tęsknoty za Bogiem. Niewłaściwe rozpoznawanie sensu tych elementów prowadzi do ich zniekształcenia.

Tu wystarczy tylko logiczne myślenie, tak jak to stosowane przy doborze bukłaka do młodego wina czy łaty do starego ubrania. Nie chodzi o to, aby zniszczyć coś lub kogoś, nie chodzi o zadawanie sobie cierpienia ani o usuwanie praktyk. Chodzi o właściwe rozumienie, ukierunkowane na Boga.