Przemieniajcie się, przemieniajcie się, przemieniajcie się

Łk 9,28b-36 

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić.

Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe.
A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie.

Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim.
Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: „Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy tamci weszli w obłok.
A z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie”. W chwili gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam.

A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli.

Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów stojących przy Nim. Łk 9,32

Kiedyś w święto Przemienienia Pańskiego o. Joachim Badeni wszedł na ambonę i powiedział: „Przemieniajcie się, przemieniajcie się, przemieniajcie się”. I dodał: „I żeby was Duch Święty nie opuścił tak, jak mnie w tej chwili”. Podobno przed kazaniem zagadał się z kimś i rozproszył. Wybił się z boskiej rzeczywistości. Potrzebował się ocknąć. By zrozumieć przemianę Chrystusa, każdy z nas musi się ocknąć. By zobaczyć chwałę Chrystusa, musimy wyjść ze stanu uśpienia. By przeżyć przemianę, trzeba wejść w rzeczywistość, w której są Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.