Paradoks logiki królestwa Bożego

Mt 19,23-30 

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, powiadam wam: Bogatemu trudno będzie wejść do królestwa niebieskiego. Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego».

Gdy uczniowie to usłyszeli, bardzo się przerazili i pytali: «Któż więc może być zbawiony?» Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe».

Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, aby sądzić dwanaście szczepów Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci, siostry, ojca, matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne posiądzie na własność. Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

Jezus zaś powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, powiadam wam: Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego”. Mt 19,23

Chrystus odsłania paradoks logiki królestwa Bożego: to, co w oczach ludzi wydaje się siłą, w rzeczywistości może stać się przeszkodą w przekroczeniu progu zbawienia. Problemem nie jest samo posiadanie, lecz wewnętrzne uwikłanie serca w świat rzeczy, które przywiązują i zamykają na bezinteresowny dar łaski. Ewangeliczna droga prowadzi przez zaufanie, rezygnację z zabezpieczeń i gotowość na straty, które przynoszą wolność. Obietnica Jezusa, że „ostatni będą pierwszymi”, to objawienie nowej logiki – tej, która czyni wielkim nie tego, kto posiada, lecz tego, kto potrafi oddać wszystko dla Tego, który pierwszy oddał wszystko.