Ciasne, ale własne!

Łk 13, 22-30

Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»

On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają.

Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.

Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych.

Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

„Pomódl się o to czego nie chcesz wcale / czego się boisz jak wiewiórka deszczu / przed czym uciekasz jak gęś coraz dalej / przed czym drżysz jak w jesionce bez podpinki zimą / przed czym się bronisz obiema szczękami / zacznij się wreszcie modlić przeciw sobie / o to największe co przychodzi samo”. Tak mi się jakoś poetycko skojarzyła ta niedzielna Ewangelia, bo i Pan na sam koniec wypowiada jedne z najsłynniejszych swoich słów. Takie co to nawet jak ktoś nigdy nie słyszał o Nim, to te akurat słowa zna. Ten fragment ze świętego Łukasza jest bardzo tajemniczy, Jezus mówi bowiem, że się mocno zaskoczymy, gdy przyjdzie pora osądu naszego życia ze strony Boga. A i my sami się często gubimy w tym, co tak naprawdę jest najważniejsze i czego wciąż nam brakuje. „Pomódl się o to czego nie chcesz wcale” z wiersza księdza Jana Twardowskiego uderza mnie ostatnio jak obuch po głowie, bo zaczynam wierzyć, że jest świetnym sposobem na odnalezienie swoich własnych, prywatnych, „ciasnych drzwi”, tych przez które jako jedyne można wejść do nieba. A Państwo, kochani słuchacze, już znaleźli własne? Życzę, by jak najszybciej tak się stało i z całego serca pozdrawiam! Ksiądz Adam Pawlaszczyk.