„Wierzę”

J 1,47-51 

Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: „Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”. Powiedział do Niego Natanael: „Skąd mnie znasz?” Odrzekł mu Jezus: „Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym”. Odpowiedział Mu Natanael: „Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela!” Odparł mu Jezus: „Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: «Widziałem cię pod drzewem figowym»? Zobaczysz jeszcze więcej niż to”. Potem powiedział do niego: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego”.

Zobaczysz jeszcze więcej niż to. J 1,50

W życiu słyszeliśmy już wiele obietnic. Dzisiejsza jest inna. Nie po raz pierwszy wypowiada ją Bóg: słyszał ją Abraham, usłyszał Jakub w Betel, a dziś słyszy ją Natanael i słyszymy my. Ujrzeć niebo i jego mieszkańców. Zobaczyć Boga takim, jakim jest. To obietnica widzenia i doświadczenia tego, czego nasze oczy nie widzą i czego zmysły nie ogarniają. Zobaczenia życia w prawdzie, jako oddawania Bogu chwały i uwielbienia. Aby tak się stało, musi najpierw paść z naszych ust jedno słowo: „Wierzę”.