Bóg pomoże

(Łk 18, 1-8)

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: "W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem”. Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani się z ludźmi nie liczę, to jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie”. I Pan dodał: "Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?".

Co znaczy modlić się zawsze i nie ustawać? Jezus wyjaśnia nam w to w przypowieści sięgając po obraz niesprawiedliwego sędziego i naprzykrzającej mu się wdowy, cierpliwej i wytrwałej kobiety. Stosuje tu zasadę kontrastu. Oto surowy sędzia, egoista i ateista, jest przeciwieństwem sprawiedliwego Boga. Skoro tak bardzo zapatrzony w siebie człowiek jest w stanie okazać pomoc natrętnej wdowie, o ileż bardziej Bóg pomoże tym, którzy go proszą i „prędko weźmie ich w obronę”.

Przejmujące jest jednak ostatnie zdanie Jezusa. „Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?". Otóż, jeżeli wydaje nam się, że Bóg nas nie wysłuchuje, jest głuchy na nasze wołanie, to zapytajmy najpierw o naszą wiarę. Czy Mu naprawdę ufamy? Czy wierzymy, że pragnie dla nas zawsze dobra? Bo bez wiary i ufności skazujemy z góry samych siebie na porażkę.