Czy nie bywa tak, że kamienuję Boże plany, krzyżuję Boże prawo, bo wiem lepiej?

Łk 13,31-35 

W tym czasie przyszli niektórzy faryzeusze i rzekli do Jezusa: «Wyjdź i uchodź stąd, bo Herod chce Cię zabić».

Lecz On im odpowiedział: «Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wyrzucam złe duchy i dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia będę u kresu. Jednak dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze, bo rzecz to niemożliwa, żeby prorok zginął poza Jeruzalem.

Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto dom wasz tylko dla was pozostanie.

Mówię zaś wam: nie ujrzycie Mnie, aż nadejdzie czas, gdy powiecie: „Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie”».

Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Łk 13,34

Gorzki wyrzut Jezusa wobec Jerozolimy. Chciałem, starałem się, posyłałem proroków – żeby zgromadzić pod opieką Boga wszystkie twoje dzieci. Ale nie chciałaś słuchać, a proroków zabijałaś. Jezus wyraźnie przedstawia się tu jako Bóg. Ale nie to chyba jest w tej scenie najważniejsze. To przede wszystkim ta smutna charakterystyka wielu przywódców Izraela: nie chcieliście Bożej opieki, bo uważaliście, że wiecie lepiej. Historia niebawem się powtórzy, gdy przywódcy tego narodu skażą na śmierć Mesjasza, na którego przez wieki czekali. Przerażająca ślepota. Ale czy ja jestem lepszy? Czy nie bywa tak, że kamienuję Boże plany, krzyżuję Boże prawo, bo wiem lepiej?