Św. ks. Alojzy Guanella

Współcześnie często myślimy o roli Kościoła tak, jak za czasów dzisiejszego patrona. A w połowie XIX wieku we Włoszech traktowano go jako nieużyteczny, a nawet szkodliwy z punktu widzenia nowoczesnego państwa. Dlatego ktoś, kto jak Alojzy Guanella decydował się wtedy być księdzem, od razu znajdował się na cenzurowanym. Przykłady? Z pierwszej parafii nasz patron zostaje usunięty, bo zakłada w niej szkołę i po zdobyciu dyplomu nauczyciela ośmiela się w niej uczyć. Z następnej wyklucza go zbyt ochocza pomoc ks. Janowi Bosko. Z kolejnej inicjatywa szpitala dla starców. Ks. Alojzy Guanella po latach takiej włóczęgi doprawdy powinien ulec pokusie zamknięcia się w parafialnej świątyni, z nadzieją na przyjście do niej wiernych. Ale wtedy nie wspominalibyśmy go dzisiaj jako świętego. A wspominamy, bo gdy trafił ostatecznie do miejscowości Como i tam także z mozołem założył szpital – tym razem dla niepełnosprawnych - to nagle lokalna władza pomysłowi temu przyklasnęła. Przyklasnęła, bo dwa potężne trzęsienia ziemi nawiedziły wtedy okolicę i wyszło na to, że ważniejsze od uprzedzeń wobec Kościoła są ręce chętne do pomocy,. A tych św. ks. Alojzy Guanella potrafił znaleźć wiele, założył przecież dla swojej szpitalnej inicjatywy aż dwie nowe zakonne wspólnoty. W 1915 roku, tuz przed swoją śmiercią, ten niezwykły sługa 'niepotrzebnego' Kościoła otrzymał od władz państwowych złoty medal "za dobrodziejstwa filantropijne" i przydomek: "Garibaldi miłosierdzia".