Nie słowa, ale czyny są wyznaniem naszej wiary

Mt 21,28-32 

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi».

Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».

Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Mt 21,31

Można nauczyć się słów modlitw, recytować dziesięć przykazań i osiem błogosławieństw. Można znać treść katechizmu i cytować z pamięci fragmenty nauczania papieży. Można w potyczkach słownych umiejętnie bronić wiary i Kościoła. Ale to jeszcze nie jest wiara. Jezus mówi: „Po owocach ich poznacie”.

Nie deklaracje, lecz życie jest papierkiem lakmusowym. Nie samo mówienie „wierzę”, ale codzienne dawanie świadectwa. Nie mówienie o sobie, że jest się sprawiedliwym, ale codzienne nawracanie się. Nie słowa, ale czyny są wyznaniem naszej wiary.