Grecki angelos oznacza zwiastunów i posłańców. Definicje w popularnych słownikach językowych i w specjalistycznych encyklopediach określają ich jako nadprzyrodzone istoty zajmujące w hierarchii bytów miejsce między Bogiem a ludźmi. Tę rolę uwydatnia również sztuka. Rzeźby i obrazy przedstawiają ich ze skrzydłami umożliwiającymi przemieszczanie się między niebem a ziemią. Chociaż w Biblii najczęściej pełnią rolę wysłanników, to jednak najważniejszym ich zadaniem nie jest pośredniczenie między Bogiem a ludźmi. W Liście do Hebrajczyków znajduje się zdanie, które dosłownie tłumaczone brzmi jak definicja: „Czyż nie oni wszyscy są duchami od kultu, posyłanymi do służby z powodu mających odziedziczyć zbawienie?” (1,14).

Umieszczeni najwyżej w hierarchii bytów duchowych są przeznaczeni nie tylko do wykonywania roli Boskich posłańców do ludzi. Na pierwszym miejscu mają uczestniczyć w oddawaniu czci Bogu. Na tę bliskość do Niego wskazuje biblijna symbolika skrzydeł aniołów. Pierwsza wzmianka o skrzydłach opisuje figury aniołów umieszczone nad arką przymierza: „Cheruby miały skrzydła rozpostarte ku górze i zakrywały nimi przebłagalnię” (Wj 37,9). W wizji Izajasza skrzydła innej kategorii aniołów służą nie tylko lataniu, ale podobnie jak w tekstach o cherubach wskazują na tajemniczą obecność Boga: „Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał” (Iz 6,2).

Autor Listu do Hebrajczyków, aby uwydatnić jedyną relację Chrystusa do Boga, zaczyna od porównania Jego pozycji z rolą aniołów. To porównanie nie odnosi się tyle do Jego funkcji posłanego od Boga do ludzi, ile do Jego wyjątkowej bliskości względem Boga. Tylko On jest nazwany Synem Bożym przez samego Boga. Ta godność synowska decyduje o Jego wywyższeniu również w niebie pojmowanym jako mieszkanie Boga. Chociaż ta sfera jest dostępna także dla aniołów, to jednak tylko Syn zajmuje miejsce po prawicy Boga. Czytanie liturgiczne ukazuje tę Jego wyższość nie tylko w naturze boskiej, ale również w Jego człowieczeństwie (Hbr 1,4.6; 2,5.7.9). Ta pozycja Syna Bożego stanowi gwarancję dla wywyższenia ludzi jako dzieci Bożych.