Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».

Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: a ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».

Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytajcie starannie o dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś, wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.

A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.

A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju.

Kim byli owi mędrcy, których Mateusz nazywa „magami”? Istnieją cztery znaczenia terminu: magowie to członkowie perskiej kasty kapłańskiej, teoretycy i praktycy nadprzyrodzonej wiedzy i mocy, czarownicy i zwodzicielscy oszuści. W Nowym Testamencie występują przynajmniej dwa spośród tych znaczeń. W Dziejach Apostolskich w postaci maga zwanego Bar-Jezus Paweł widzi „syna diabelskiego, pełnego wszelkiej zdrady i wroga wszelkiej sprawiedliwości” (por. Dz 13,10). Wykorzystuje on swoją moc przeciwko posłańcowi Jezusa. W dzisiejszym czytaniu Mateusz podkreśla, że religijna i filozoficzna mądrość magów była siłą, która skłoniła ich do pójścia w drogę. Ich mądrość zaprowadziła ich ostatecznie do Chrystusa i nie pozwoliła, aby znów tą samą drogą wrócić do swojej ojczyzny.