Jednodniowy, nawet głodówkowy post nie jest w stanie sprawić, ze spojrzymy na świat oczyma prawdziwie głodnego. Nasz post ma perspektywę końca, skończy się już jutro. Jego głód nie ma takiej perspektywy. Dla niego jutro będzie jeszcze gorzej, niż dziś. Na świecie nie powinno być ludzi prawdziwie głodnych ...

Post, jałmużna czy modlitwa to jest to, co powinno być relacja z Bogiem. I tylko tym.
Post nie jest dietą odchudzającą czy patrzeniem na świat człowieka głodnego, jałmużna nie jest aby ludzie chwalili, a modlitwa jest rozmową, której inni nie muszą słuchać.

„"Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś?
Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał?"
Otóż w dzień waszego postu
wy znajdujecie sobie zajęcie
i uciskacie wszystkich waszych robotników.
Otóż pościcie wśród waśni i sporów,
i wśród bicia niegodziwą pięścią.
Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie,
żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości.
Czyż to jest post, jaki Ja uznaję,
dzień, w którym się człowiek umartwia?
Czy zwieszanie głowy jak sitowie
i użycie woru z popiołem za posłanie -
czyż to nazwiesz postem
i dniem miłym Panu?
Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram:
rozerwać kajdany zła,
rozwiązać więzy niewoli,
wypuścić wolno uciśnionych
i wszelkie jarzmo połamać;
dzielić swój chleb z głodnym,
wprowadzić w dom biednych tułaczy,
nagiego, którego ujrzysz, przyodziać
i nie odwrócić się od współziomków."” (Księga Izajasza 58, 3 - 7)