Trochę długo, mam nadzieję, że z sensem:

Chcąc wiedzieć czy nasza ocena osób i wydarzeń nie jest zaburzona i czy jest obiektywna w pierwszej kolejności powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytanie dot. pracy naszego umysłu.
Czy jestem podatny na propagandę? Czy mój umysł żyje obrazem wykreowanym przez media czy obiektywną rzeczywistością, czyli prawdą na czyjś lub czegoś temat? Propaganda nie jest obiektywnym źródłem informacji, lecz kreatorem wyobrażeniowej oceny postaci lub rzeczy skierowanej do odbiorcy w celu uzyskania konkretnego efektu marketingowego, PR-owego, politycznego itd. Jest fikcyjną mapą charakterologiczną niszczącą kreatywne myślenie.

Także nasze ambicje rozumiane w kategoriach dobra własnego przełożone na życie np. naszych dzieci (w przypadku rodziców) nie muszą być wcale dobrem im właściwym i niekoniecznie muszą być tożsame z wolą Bożą. Warto to rozważyć.

Niecierpliwość nieuzasadniona obiektywnymi czynnikami w oczekiwaniu na:
- wyprowadzenie się z domu (powinieneś już mieć rodzinę),
- założenie rodziny (co Ty w niej widzisz? daj już jej spokój, czy Ty tego nie rozumiesz, że ona sobie tego nie życzy; jesteś opętany czy chory psychicznie, to wcale nie było śmieszne),
- pójście do pracy (najlepiej by było gdybyś był lekarzem),
- spełnienie ambicji rodziców (idź do pracy na wakacje, będziesz między ludźmi), nie własnych, odrzucenie woli Bożej jako jedynej wytycznej.

Ambicja rodziców i presja z ich strony na urzeczywistnienie ww. ambicji spowodowana czynnikami środowiskowymi typu, bo koleżanki i koledzy już pracowali i mają swoje rodziny powinno się zakończyć odpowiedzią ze strony rodziców na pytanie czy oni sami czują się szczęśliwi, czy wypełnili wolę Bożą, czy odczuwają JEGO błogosławieństwo albo czy myślą, że tak się wydarzyło w życiu osób, które stawiają za niekoniecznie właściwy przykład.

Warto także odpowiedzieć sobie na pytanie czy oceniamy kogoś sprawiedliwie, obiektywnie niezależnie od tego czy jest członkiem naszej rodziny czy kimś nam całkowicie obcym. Może żyjemy jedynie wyobrażeniem o kimś lub subiektywną interpretacją czyjegoś postępowania motywowaną emocjami wyrażanymi w stosunku do tej osoby?

Chcę się wyprowadzić tylko, że nie mam gdzie i do kogo. Dowiodłem sobie i innym, że wola Boża wypełnia się w moim życiu m.in. przechodząc przez pustynię (okres próby i wypalenia). „TY tylko mnie poprowadź! TOBIE powierzam mą drogę! TY tylko mnie poprowadź, Panie mój!”

Kiedyś przeczytałem taką fajną myśl, chyba u jednej mistyczki, która napisała, że wysiłki, które wkłada człowiek aby się dobrze modlić, są o wiele milsze Panu Bogu niż ta >dobra modlitwa.< :) Przyznam, że mnie to barrrdzo zachęciło do modlitwy, nawet jak mi barrdzo nie wychodzi. :) Bóg jest szczodry. :)

Pan Bóg wysłuchuje
Częściej modłów tego,
Który w nich wyprasza
Względów dla bliźniego.