Może jednak lepiej owo „naprawianie świata” pozostawić Panu Bogu (zob. Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie Pana Jezusa) i za bardzo go „po Bożemu” - jak to już niejednokrotnie bywało w historii - nie „układać”…
Przecież wystarczy tak niewiele: „Niechaj więc mowa wasza będzie: Tak - tak, nie - nie, bo co ponadto jest, to jest od złego” (Mt 5,37).
Gdy jednak z tak wypowiedzianego przy ołtarzu czyni się najpierw - unieważniające je - zero, a potem tak pozorne, w istocie będące nie, to nie mamy do czynienia z Królestwem Bożym, lecz królestwem złego …
„Dlatego tak mówi Wszechmocny Pan: Jakom żyw, przysięgę wobec mnie złożoną, którą wzgardził, i przymierze ze mną, które zerwał, włożę na jego głowę. I rozciągnę na niego moją sieć, i złapie się w moje sidła, i zaprowadzę go do Babilonu, i tam się z nim rozprawię z powodu jego wiarołomstwa, którego się wobec mnie dopuścił” (Ez 17,20).
Z zera nie wyrasta nic. Z przewrotności - przewrotność. Z wierności - wierność. Z królestwa złego - piekło. Z Królestwa Bożego - pokój. Szalom!
A na marginesie: impreza z Panem Bogiem w tle i obowiązkową słit focią to dość „cienkie” świadectwo …