Krzyż kryje w sobie wiele znaczeń. Dla jednych jest cierpieniem, chorobą, samotnością. Dla innych może być marzeniem lub pragnieniem serca, którego się lękają. Łatwiej jest go zdefiniować niż unieść! Kiedy stanęliśmy w obliczu tak wielkiego bólu jak utrata naszego dziecka, wypełnienie tych słów było niezwykle trudne. Zaparcie się samego siebie wymagało postawy prostoty w obliczu niezrozumienia sytuacji oraz podjęcia decyzji o uwielbieniu mimo wszystko, modlitwie, która jest pełnym ufności rzuceniem się w ramiona Ojca. Często lubujemy się w nadmiernym cierpiętnictwie, biorąc na siebie krzyże innych ludzi. Tymczasem Jezus mówi bardzo wyraźnie: weź swój krzyż. Nie krzyż żony, męża, mamy, ojca czy nawet swojego dziecka. Weź dzisiaj swój krzyż i zacznij Go naśladować! Weź swoje pasje, pragnienia wbrew własnym uczuciom i ograniczeniom. Bądź im wierny aż do końca tak, jak Jezus był wierny swojej pasji do końca. Bo pasją Jezusa jesteś Ty!