Św. August Schoeffler

Mamy dzisiaj wielkie święto. Święto, które ma nam przypomnieć prawdziwy sens naszej pracy. Święto, które wzywa nas do codziennego uświęcania tego, czym się zawodowo zajmujemy.  W końcu święto, które w pełnionych przez nas codziennych obowiązkach dostrzega drogę, która  prowadzi nas do nieba. A przynajmniej może zaprowadzić, jeżeli tylko zechcemy pomyśleć tak o naszej pracy. I oczywiście w związku z tak realizowanym powołaniem do świętości mamy także dzisiaj wyjątkowego patrona. Urodził się we Francji w roku 1822 i na początku uradował swoich rodziców tym, że zamierzał zostać kapłanem. Bo w tamtym czasie, nawet po Rewolucji Francuskiej, kapłaństwo wydawało się być stabilnym i poważanym zajęciem dla młodego człowieka. Gdy jednak bohater naszej dzisiejszej historii osiągnął wiek 24 lat, na jego bliskich padł blady strach. Okazało się bowiem, że swoje powołanie chciał zrealizować nie w ojczyźnie i nie na ciepłej, kurialnej posadzie, ale w piekle. W upale, w udręce, w obliczu zadekretowanej nienawiści. Czyli w Wietnamie, który pod panowaniem  cesarza Minh-Manga i jego syna, w prześladowaniach  chrześcijan przekroczył liczbę100 tysięcy ofiar. Nic dziwnego, że rodzina dzisiejszego patrona ze wszystkich sił starała się zablokować jego wyjazd misyjny. On jednak dopiął swego – stał się członkiem paryskiego Stowarzyszenia Misji Zagranicznych, przyjął kapłańskie świecenia i jeszcze tego samego, 1847 roku, wyruszył do Wietnamu. „Dobry Bóg udzieli mi łaski męczeństwa; codziennie go o to proszę” - pisał w listach, które nam po nim pozostały. Tak, on swoje powołanie, swoją posługę w Kościele, swoja pracę dla zbawienia dusz potraktował do granic radykalnie. Nota bene jego praca pośród tamtejszych 16.000 ukrywających się chrześcijan, nad którymi sprawował duszpasterską opiekę, trwała krótko – ledwie 4 lata. Ale nikt, nawet jego oprawcy, nie potrafili przejść obok niego obojętnie. Jego radykalizm i zapał sprawił oczywiście, że znaleźli się tacy, którzy bardzo chcieli uprzykrzyć mu ostatnie chwile na ziemi przed wykonaniem na nim wyroku śmierci. Ale byli i tacy, którzy zafascynowani jego postawą wywalczyli dla niego bardziej ludzkie warunki uwięzienia. Tym ostatnim powiedział przed śmiercią : „Będę was pamiętał po mojej śmierci, ale jeśli chcecie być szczęśliwi, szukajcie wioski zamieszkałej przez chrześcijan i nawróćcie się”. Jeszcze zanim kat ściął mu głowę ukląkł na ziemi, pocałował krucyfiks i powiedział: „Pospiesz się i wypełnij swój obowiązek”. Był 1 maja 1851 roku. „Bardzo cierpię, ale u stóp krzyża ... Co może być słodszego?” przeczytamy w jednym z ocalałych po nim listów. Czy wiecie państwo, kto napisał te słowa?  Święty August Schoeffler, jeden ze 117 męczenników z Wietnamu.