Odsłanianie piękna Oblubienicy

Greckie słowo apokalypsis dosłownie oznacza „odsłonięcie welonu”. Welon zaś stanowił w dawnym Izraelu (dziś także) element stroju panny młodej. „Odsłonięcie” oblubienicy – apokalypsis – było kulminacją trwającej tydzień żydowskiej uczty weselnej. W wizji nowego Jeruzalem Jan otrzymał przywilej ujrzenia tego, co każde oko zobaczy dopiero na końcu czasów; „odsłonięcia” oblubienicy Chrystusa. Podobnie jak żydowski oblubieniec podnosił welon swojej oblubienicy w dniu zaślubin, tak przy końcu czasów Jezus odsłoni chwałę swojej oblubienicy, nowego Jeruzalem. Księga Apokalipsy nie tylko opisuje koniec czasów jako „odsłonięcie” oblubienicy Jezusa, ale także jej wygląd. Gdy anioł pokazuje Janowi oblubienicę Jezusa, od razu możemy zorientować się, że nie jest to zwyczajna panna młoda. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiśmy się, jak „wygląda” niebo, to apokaliptyczny opis jest jak wycieczka z przewodnikiem do miejsca, w którym mamy nadzieję kiedyś osiąść na stałe. Anioł proponuje: „Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka… I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga”.