Nie można ciągle uczyć się, jak wierzyć. Trzeba w końcu zacząć

Łk 12, 54-59

Jezus mówił do tłumów: «Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak się dzieje. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie:

„Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?

Gdy idziesz do sprawującego władzę ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie zaciągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni pieniążek».

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

Obłudnicy…
Łk 12,56

W nawiązaniu do dzisiejszego fragmentu Ewangelii według św. Łukasza bardzo polecam film animowany, nie tylko dla dzieci, „Co w duszy gra”. Czasami wydaje się śmieszne, jak bardzo dążymy do odnalezienia sensu, misji, realizacji naszych pasji, ciągle budując napięcie i zastanawiając się, kiedy w końcu nam się uda. A chwili obecnej nie rozpoznajemy – mówi Jezus. Ostatnio usłyszałem, że nie można ciągle uczyć się, jak wierzyć w Boga – trzeba w końcu zacząć w Niego wierzyć i żyć zgodnie z tą wiarą. Nie można czekać na szczęście do momentu, aż życie stanie się bezproblemowe, bo takie nigdy się nie stanie. A jakże często chwili obecnej nie rozpoznajemy.

Przeczytaj Czytania na każdy dzień