Św. Teresa Wielka

Choć karmel kojarzy nam się ze słodyczą, to już słodyczy w wypowiedziach dzisiejszej patronki, karmelitanki, św. Teresy Wielkiej, czasem trzeba było szukać ze świecą. Wszystko dlatego, że była błyskotliwa i szczera zarazem – piorunujące zestawienie. „Boże, jak Ty możesz kochać taką jędzę!” wzdychały współsiostry, gdy zdarzyło im się doświadczyć jej ciętego języka, a ona odpowiadała: "Bóg i ja – razem stanowimy większość!" i zamykała dyskusję. Bo faktycznie dla tej XVI-wiecznej hiszpańskiej zakonnicy, mistyczki i doktora Kościoła – nota bene pierwszego, który nie był mężczyzną – na pierwszym miejscu zawsze i wszędzie był Bóg. "Solo Dios basta" – "Bóg sam wystarczy": to w jej przypadku nie była chwytliwa kaznodziejska formułka, ale program działania. Zresztą hiszpańskiego temperamentu i ciętej riposty Teresy z Avila doświadczył także i sam Jezus, który ukazywał się jej w wizjach. Pewnego razu bowiem, gdy w czasie modlitwy skarżyła Mu się, że tak wiele cierpień zsyła na tych, których sobie upodobał, usłyszała podobno w odpowiedzi: „Zawsze tak czynię z przyjaciółmi". Usłyszała i błyskawicznie odpowiedziała "I dlatego masz ich tak mało!". Nie było w tym jednak żadnej oznaki braku szacunku, tylko bezwarunkowa szczerość wypływająca z zażyłości. I to ta zażyłość uczyniła ją świętą. Świętą Teresą Wielką, Teresą z Avila.