Pasterz dba, „żeby nie zginęło jedno z tych małych”

Mt 18,12-14 

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.

Tak też nie jest wolą ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».

Jak wam się zdaje? Mt 18,12a 

Adwent jest też po to, by nam przypomnieć słowa Jezusa o tym, że dobry pasterz szuka wytrwale i ofiarnie setnej, zabłąkanej owcy.

I co robi, kiedy ją znajdzie?

Dołącza ją do stada, do rodziny, do Kościoła. Na tym przecież polega dramat jej zabłąkania, że odłączyła się od stada/Kościoła. I na tym polega jej ocalenie i jej dalsze bezpieczeństwo, że Dobry Pasterz przywraca owcy dającą bezpieczeństwo swoją bliskość we wnętrzu swojego stada-Kościoła.

I tak – nie inaczej – Pasterz dba, „żeby nie zginęło jedno z tych małych”.