Jezus powstrzymuje Piotrowe, ale i nasze, pragnienie kontroli

J 21,20-25 

Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr, obróciwszy się, zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi, i powiedział: «Panie, któż jest ten, który Cię zdradzi?»

Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: «Panie, a co z tym będzie?»

Odpowiedział mu Jezus: «Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego? Ty pójdź za Mną!»

Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: «Jeśli Ja chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego?»

Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach, i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe.

Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, jakie trzeba by napisać.

Jeśli Ja chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego? J 21,22

Jeden z uczniów opisywany z imienia, drugi przez nawiązanie do sytuacji. Różnorodność relacji Jezusa z każdym z nich, choć taka sama siła więzi. I wyraźny brak dostępu z zewnątrz do przestrzeni bliskości między Bogiem a danym człowiekiem. Ona jest chroniona przez Pana i nie podlega niczyjej ocenie. Jezus powstrzymuje Piotrowe, ale i nasze, pragnienie kontroli. Jeśli On chce, by umiłowany uczeń przebywał (greckie menein), a Piotr był prowadzony (greckie oisei), to warto pójść za Jego koncepcją (greckie akolouthei), bo wówczas będzie po prostu dobrze.