Trzymając się Boga Żywego, człowiek będzie żył

Łk 13,1-9

W tym czasie przyszli jacyś ludzie i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar.

Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jeruzalem? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie».

I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał zasadzony w swojej winnicy figowiec; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym figowcu, a nie znajduję. Wytnij go, po co jeszcze ziemię wyjaławia?” Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz go wyciąć”».

Czy byli większymi grzesznikami? Łk 13,3

Śmiertelny wypadek, który implikuje w obserwatorach pytanie o ideę kary Bożej za grzech. I przekierowanie, jakiego dokonuje Jezus – nie ku lękowi, lecz ku świadomemu funkcjonowaniu na co dzień, ku budowaniu kontaktu z Panem.

Trzymając się Boga Żywego, człowiek będzie żył i nie będzie generował wizji zagrażających, zniszczeń i katastrof. Patrząc zaś na zamieszanie i hałas, które wprowadza zło, łatwo wejść w lęk. Od Niego można spodziewać się tylko dobra: nawet nieowocujące drzewo zostanie obłożone nawozem. Bogu nie szkoda nakładu pracy ani czasu. Warto przekierować wzrok na Niego, bo w Jego blasku wszystko widać wyraźnie i prawdziwie.