By dostrzec Boga w Innym, nie potrzeba wiele

Łk 13,22-30 

Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» 

On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”. Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

Oto są ostatni, którzy będą pierwszymi,  i są pierwsi, którzy będą ostatnimi. Łk 13,29

Wprowadzeniem do dzisiejszej Ewangelii jest List św. Pawła do Rzymian, w którym słyszymy, że Bóg wspiera tych, którzy Go miłują, i chce, by ci, których poznał, stali się na podobieństwo Jego Syna. Ks. Tischner powtarzał, że podobieństwo to podążanie za twarzą Innego. Twarz Boga objawia się w każdym człowieku bez względu na jego pochodzenie i miejsce, jakie zajmuje. By dostrzec Boga w Innym, nie potrzeba wiele. Wystarczy uważność i to ją powinniśmy codziennie zabierać w drogę. Uważność pomaga zobaczyć tych, którzy zajmują ostatnie miejsca. I ciasne drzwi, które prowadzą do prawdziwego królestwa.