Z wielkiego ucisku

Zwłaszcza w czasach bliskich przyjściu Jezusa coraz bardziej spodziewany był przełom czasów ostatecznych oraz katastrofa końca świata. Takie oczekiwania zbiegały się z okresami zarówno wzmożonych prześladowań ze strony wrogów Izraela, jak i naturalnych kataklizmów – na przykład klęsk głodu. Tego rodzaju doświadczenia Biblia nazywa „wielkim uciskiem”. Przemawiający przed Sanhedrynem św. Szczepan przypomina oskarżycielom o czasach patriarchów. Jego słowa brzmią w dosłownym przekładzie następująco: „Przyszedł wtedy głód na cały Egipt i Kanaan oraz wielki ucisk, tak że nasi przodkowie nie mieli co jeść”. O początku ponownych prześladowań Izraelitów zachowujących wiarę przypomina autor 1 Księgi Machabejskiej: „Zaczął się wielki ucisk Izraela”. Do tych dwóch motywów głodu i prześladowań – odnosi się obraz zbawionych w dzisiejszym czytaniu.