Logika ukrywania prawdy

Jezus doskonale demaskuje obłudę faryzeuszy. Ale przede wszystkim demaskuje moją obłudę. Dlaczego opinia innych ma tak zniewalający wpływ na moje decyzje i postawy? Bo jest bolesna i wstydliwa. Wizerunek, jaki z wielkim mozołem kreuję wobec świata, ma być przyjemny i pozytywny. Ale wizerunek to jedno, a prawda to drugie. Grzech sprawia, że na dnie mojego serca wiją się niczym robactwo zazdrość, chciwość, egoizm, nieczystość. A wszystko zaczęło się w raju. Człowiek po upadku zaszył się w krzakach i ukrył swoją nagość pod listkiem figowym. Pierwsze maski. Pierwsze kalkulacje. Pierwszy strach i interesowność. I tak jest do dziś. Zahipnotyzowani logiką grzechu uważamy, że ukrywanie prawdy jest najwłaściwszym rozwiązaniem. „A prawda was wyzwoli” – zapewnia Jezus. Paradoks jest taki, że zabiegając o względy ludzi, musisz udawać. Zabiegając o względy Boga, musisz być szczery do bólu. Musisz odsłonić przed Nim całą swoją nędzę. On tylko na to czeka. Im bardziej boimy się Boga, tym mniej boimy się tłumu.