Jezus przekierowuje uwagę uczniów ze zła na Ojca

Łk 10,17-24 

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc:
«Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».

Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.

Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».

Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».

Złe duchy nam się poddają… Łk 10,17

Jezus przekierowuje uwagę uczniów ze zła na Ojca. Zapisanie imion w niebie oznacza trwałość tożsamości człowieka w Bogu, wagę jego życia, jaką ma dla Boga. Bóg objawia swoją potęgę, abyśmy rozpoznali Jego miłość i kierowali wzrok na Niego we wszystkich sytuacjach, liczyli na Niego, byli pewni Jego działania. Pod pojęciem prostaczków (gr. nepios) kryje się chęć przyjmowania, otwartość na bycie obdarowywanym i gotowość kontaktu, a nie bezmyślność czy wstręt do wiedzy albo prymitywizm. Bóg przekazuje, kim jest i jak działa, a dostęp do tego ma ten, kto przyjmuje. To jedyna droga do poznania Jego, a w Nim prawdy o rzeczywistości.