Bogu nie zależy na potępianiu kogokolwiek

Łk 15,1-10 

W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:

«Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”. Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca».

Radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika,  który się nawraca. Łk 15,10

Bogu nie zależy na potępianiu kogokolwiek. Nie chce tego. Podobnie jak innych mieszkańców nieba, Jego też cieszy każdy, kto się nawraca. Choćby z najciemniejszej jamy grzechu wychodził. Wtedy przeszłość już tak bardzo się nie liczy. Bo choć nie da się jej zmienić, nie wpływa na przyszłość nawróconego...

To wielka nadzieja także dla nas, którzy trwamy przy Jezusie, ale przecież bywamy grzeszni i słabi. I ważne dla nas wyzwanie: by nie potępiać tych, którzy zeszli na manowce grzechu. Bo słysząc karcenie, besztanie, pewnie odejdą jeszcze dalej. Tymczasem dzień, w którym Bóg ich znajdzie, może być bliżej, niż nam się wydaje.