2 Kor 4,7-15

Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. (2 Kor 4,7)

Nikomu nie trzeba tłumaczyć o czym mówi się święty Paweł używając porównania do glinianych naczyń. Mówi o naszej kruchości – te duchowej zwłaszcza. Ileż to razy święci zwracali uwagę na to, jak bardzo kruchymi naczyniami są na Bożą łaskę! I to bardzo dobrze robi na pokorę, nie miejmy wątpliwości: to z Boga jest moc, nie z nas. Jest jednak w glinie jeszcze jeden aspekt, który doskonale się w tej metaforze sprawdza: glina absorbuje to, czym jest napełniona, bardziej niż inne tworzywa. Czym dłużej to „coś” się w niej przechowuje, tym bardziej to „coś” ma wpływ na jej strukturę, zapach, a nawet kolor. I tak samo jest z nami... Warto pamiętać, że jeśli świadomie nosimy w sobie grzech, również: grzeszne przyzwyczajenia, nawyki, nałogi, to nasza ludzka natura przesiąka nimi jeszcze bardziej, niż sama ma do nich skłonności. Najlepsza decyzja, jaką możemy podjąć w odniesieniu do naszego życia duchowego, to decyzja na całkowity rozwód z grzechem. Nigdy nie jest za późno, żeby pokazać mu drzwi i powiedzieć: wynoś się z mojego życia. 

Mt 5,27-32 

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Nie cudzołóż”. A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa.

Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła.

Powiedziano też: „Jeśli ktoś chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy”. A Ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę – poza wypadkiem nierządu – naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa».

Lepiej jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. Mt 5,29

Czytając teksty Ewangelii, w których ewangeliści wkładają w usta Jezusa hiperbole, łatwo możemy ulec pokusie i stwierdzić, że przecież i tak nie da się tego zrealizować, więc po co się przejmować daną kwestią. W dzisiejszym fragmencie Jezus chce nam dać dwie bardzo istotne wskazówki. Po pierwsze, grzech, chociaż dotyka najczęściej jednego z wymiarów naszego życia, zatruwa wszystko. A po drugie, zdrowienie po ciężkiej chorobie grzechu musi być radykalne i dotykać serca. Nasze przewlekłe chorowanie z powodu na nowo popełnianych grzechów wynika z tego, że nie dotykamy ich korzenia oraz roztrząsamy poszczególne przypadki bez nawrócenia serca. 

"Gorliwość o dom Twój pożera mnie".  Tak, z całą pewnością można tak powiedzieć o dzisiejszym patronie, cytując psalm 69. Najpierw bowiem staje się jednym z kanoników regularnych. Potem, na wieść o męczeńskiej śmierci franciszkanów w Maroku, wstępuje do franciszkanów. Następnie, by nie tracić czasu wsiada na statek i udaje się do Afryki, by tam oddać swoje życie za Chrystusa. I wspominamy go dzisiaj jako wyznawcę a nie męczennika tylko dlatego, że w czasie podróży morskiej złapała go choroba i burza, która zmusiła tego trawionego gorliwością o Kościół Portugalczyka do zejścia na ląd na Sycylii. A stąd było już blisko do Asyżu, gdzie Ferdynand Bulonne spotkał św. Franciszka i stał się znanym nam dzisiaj doskonale św. Antonim z Padwy, a nie z rodzinnej Lizbony. Dlaczego z Padwy? Bo tam 13 czerwca 1231 roku zmarł znalazłszy to, czego tak gorliwie w życiu i w Kościele szukał. Może dlatego jest patronem osób i rzeczy pogubionych? Bo św. Antoni z Padwy odkrył, że nie to o czym marzy i za czym goni, ale to co już ma - głos, pamięć i teologiczna wiedza – to czyni go bezcennym w oczach Boga i użytecznym dla Kościoła, którego los tak leżał mu na sercu. Wszak św. Antoni Padewski to jeden z największych kaznodziejów, doktor Kościoła, wprost nazywany Arką Testamentu i Doktorem Ewangelicznym, bo swoich słuchaczy kierował swoimi słowami wprost do serca Dobrej Nowiny.

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI