Mam 15 lat , od 8 lat sluze w kosciele jako ministrant ( teraz jako lektor) Nieraz bylem wysmiewany z tego powodu , nieraz pokazywany palcami . Ile razy z ust kolegow slyszalam slowa : ej ty swiety , ej ty kleryk ladnie ci w tej sukience. Bolalo, lamalo serce. Kiedy sasiadka powiedziala mojej mamie , zeby uwazala bo jeszcze ksiedzem zostane i zmarnuje sobie zycie, to cos we mnie peklo, zranilo, zostawilo blizne na sercu.Moja mama odpowiedziala jej wtedy: Ze kaplanstwo to wielka laska, ze nie ma prawa tak mowic, ze jesli wybiore kaplanstwo zaakceptuje moja decyzje, zawsze bedzie ze mna slowem , modlitwa i matczyna miloscia.Te slowa dodaly mi otuchy i nadzieji w lepsze jutro. Czy rozwazam kaplanstwo? Tak . Kazdego dnia coraz bardziej dojrzewam do tej decyzji . Dzisiaj mam slubowanie , ze na caly rok oddaje sie Kosciolowi w formacji Mlodziezy Franciszkanskiej. Jestem z tego dumny , a wartosci ktore nosze w sercu sa mi bardzo drogie. Wiem ze beda sie smiac ,ale co tam....Chrystus obiecal byc zawsze ze mna. A ty jak chcesz zyc bez Boga? Co zrobisz jak przyjdzie cierpienie?

Bede się modlił za Ciebie .Idz za głosem Ducha św.On są zamknięci przez grzech na głos Boga

Masz bardzo mądrą mamę. Pomodlę się za Was. Za Ciebie, żebyś poszedł drogą, którą wyznaczy Ci Pan Bóg, bez względu na to jaka ona będzie, a za mamę, żeby Ci w niej towarzyszyła.