W dzisiejszym fragmencie Ewangelii Jezus mówi o Duchu Prawdy. I rzeczywiście poddanie się Duchowi Świętemu oznacza życie pełnią prawdy – więź z Jezusem, w którym ta prawda znajduje swe wypełnienie. Duch Święty zapewnia nas, że Jezus jest nieustannie przy nas obecny. Lecz czy my w to wierzymy? Owszem, powtarzamy w Credo prawdę o Jego zmartwychwstaniu. Dlaczego więc tyle w nas lęku? Dlaczego w chwili, gdy dopadają nas życiowe trudności, miotamy się jak w matni, zamiast zawierzyć ufnie Bożej miłości? Wydaje nam się, że wierzymy w Boga, ale czy wierzymy Bogu? Czy prawda o tym, że On nas nie zostawił i że nie musimy się niczego lękać, rzeczywiście stanowi centrum naszego życia? A przecież właśnie o tym przekonuje nas Duch Święty. Poddać się Jego działaniu to żyć w bliskości z Jezusem. Chrześcijaństwo to nie religia nakazów i zakazów; to wydarzenie miłującej obecności Boga, który pragnie wkroczyć w nasze życie. Do tej prawdy chce nas doprowadzić Duch Święty. A czy my chcemy ją przyjąć?