Jezus jak krzew winny

J 15, 12-17

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.

Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.

Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».

Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem na to, abyście szli i owoc przynosili… J 15,16

Fragment z dzisiejszej Ewangelii poprzedzony został porównaniem Jezusa do winnego krzewu, a wierzących w Niego do latorośli. Z kolei po dzisiejszej perykopie następuje zapowiedź wsparcia i działania Ducha Świętego w uczniach doświadczających trudności i prześladowań w świecie. Taki układ treści zaproponowany w tym rozdziale daje nam wyraźną podpowiedź interpretacyjną: trwanie w Jezusie, bycie w życiodajnej jedności w Nim, czyni nas zdolnymi miłować się wzajemnie i zachowywać Jego naukę. Z kolei, wspólnota z Jezusem i z braćmi, uzdalnia nas do bycia mężnymi i autentycznymi świadkami wiary w świecie.