Miłość Chrystusa nie ma granic

Mt 5,43-48 

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził.

A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?

Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski».

Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się  za tych, którzy was prześladują. Mt 5,44

Miłość nieprzyjaciół to najbardziej wymagające wezwanie Jezusa, bo dotyka rdzenia naszego serca – tam, gdzie rodzi się niechęć, uraza, chęć odwetu. Jezus nie mówi: „nie czuj złości”, ale: „odpowiedz miłością mimo zranień”. To miłość, która nie opiera się na sympatii, lecz na decyzji, by patrzeć na drugiego tak jak Ojciec patrzy na nas – z cierpliwością i nadzieją. Ta postawa nie jest łatwa, ale staje się możliwa dzięki łasce. Nie chodzi o to, by kochać wbrew sobie, ale by pozwolić, by Duch Święty przemieniał nasze serce. Wtedy nawet nieprzyjaciel staje się okazją do świadectwa, że miłość Chrystusa nie ma granic.