107,6 FM
Wyszukano wyników: 80570
Zamieniasz płacz w taniec
Osobom, które tkwią w ciemności, te słowa wydają się obietnicą bez pokrycia, pobożnym życzeniem, czczą gadaniną, tanim pocieszeniem. Są skupione na bólu, płaczu,
który „nadchodzi z wieczora”. Ponieważ jednak obietnicę pociechy dał sam Bóg,
po czasie mogą zakrzyknąć za psalmistą:
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament.
Ps 30,12
Przyjdzie tak samo
Powinniśmy częściej spoglądać w kierunku pewnego wzniesienia: Góry Oliwnej (818 m n.p.m.). To stamtąd, jak zapowiada Biblia, przyjdzie Mesjasz. Skoro w Jezusie spełniło się około 300 proroctw Starego Testamentu, to dlaczego nie miałyby się spełnić te, które zapowiadają Jego powrót? Aniołowie w czasie wniebowstąpienia zapowiedzieli, że Jezus:
Przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego. (Dz 1, 11)
Idzie niebo ciemną nocą…
Czy możemy się dziwić, że część Izraela nie przyjęła nowonarodzonego Mesjasza? Jak poczulibyśmy się, gdyby ktoś w absolutnych ciemnościach oślepił nas ostrym światłem latarki? Przez moment zdezorientowani nie widzielibyśmy absolutnie niczego. „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło” (Iz 9,1). Ten, który „przywdział mrok jako zasłonę wokół siebie”, przychodzi na ziemię jako Światło świata.
Świat potrzebuje zbawienia
Widok cierpienia niewinnych dzieci porusza, obrazuje zło wojny. W agencji prasowej pod tą samą datą, 4 marca, są zdjęcia z manify. Na nich – kobiety z napisami „Aborcja jest OK”. Nie wiadomo, które z tych dwóch zdjęć bardziej świadczy o tym, jak chory jest nasz świat, jak bardzo potrzebuje zbawienia. „Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J 3,16).
Drzewo życia
W centrum liturgii Wielkiego Tygodnia będzie drzewo Krzyża. „Na drzewie rajskim śmierć wzięła początek, na drzewie Krzyża powstało nowe życie” (prefacja o Krzyżu Świętym). Adorując krzyż, nie czcimy śmierci, lecz życie. Jezus… oddał ducha (Mt 27,50). Dzięki Jego śmierci na drzewie Krzyża zostaliśmy napełnieni Duchem Jezusa ożywiającym to, co martwe.
Jest nadzieja!
Święty Paweł nie bawi się w półśrodki. Bez zbędnego owijania w bawełnę przypomina Koryntianom o mocy płynącej ze zmartwychwstania:
„Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania” (1 Kor 15,19).
Nasza nadzieja jest w niebie, nie w rzeczywistości tego świata. Przeklęty mąż – woła stanowczo Jeremiasz – który pokłada nadzieję w człowieku.
Powróć!
Ileż razy Bóg wysłuchiwał pełnego tęsknoty krzyku:
Powróć, Panie, jak długo będziesz zwlekał?
Bądź litościwy dla sług Twoich!
Daj radość w zamian za dni Twego ucisku.
Ps 90,13-15
Ileż razy reagował, przychodząc swemu ludowi z pomocą! On, jak powtarza papież Franciszek, „nigdy nie męczy się przebaczaniem”.
