Św. Damian z Molokai

Honolulu na Hawajach. Czy to nie jest cudowny adres, zapowiadający uroki zbliżających się wakacji? Owszem. Ale w 1864 roku, gdy w tamtejszej katedrze brat Damian, sercanin biały z Belgii, wyświęcany był właśnie na kapłana, miejsce to nie było turystyczną atrakcją tylko terenem misyjnym. I to pustoszonym przez przywiezione z Europy choroby, spośród których  najgorszą był trąd. Jego plaga była tak poważna, że władca Królestwa Hawajów zarządził zesłanie wszystkich chorych poddanych na jedną wyspę, Molokai, czyniąc z niej przymusowe więzienie. I to tam właśnie udał się nasz neoprezbiter, stając się przez ćwierć wieku swojej pracy duszpasterskiej najsłynniejszym Belgiem w historii – ojcem Damianem z Molokai. Tym, który żył pośród setek trędowatych, służył im jako kapłan, pielęgniarz, lekarz, cieśla, a w końcu grabarz. Ale ojciec Damian był także najżarliwszym orędownikiem ich sprawy na arenie międzynarodowej, organizatorem finansowej dla nich pomocy i budowniczym nowoczesnego leprozorium na Molokai. Stał się także nasz dzisiejszy patron bratem trędowatych w cierpieniu, bo ta właśnie choroba 15 kwietnia 1889 roku zabrała także i jego samego. Zabrała jednak tylko jego ciało, bo jak wierzymy dusza św. Damiana z Molokai spoczywa bezpiecznie w Bogu, a on sam jest przed Jego obliczem orędownikiem wszystkich trędowatych i chorych na AIDS.