Św. Jakub Młodszy

Sztafeta. Gdy jeden opada z sił, drugi przejmuje pałeczkę i biegnie dalej. Tak chyba najkrócej można opisać dzisiejszych patronów, świętych Apostołów Filipa i Jakuba Młodszego. Filip był uczniem Jana Chrzciciela. Powołany przez Jezusa, dość wcześnie został jednym z Dwunastu. Był czynnym świadkiem cudownego nakarmienia rzesz ludzi. Musiał także cieszyć się specjalnym poważaniem, skoro to właśnie za jego pośrednictwem poganie kontaktują się z Chrystusem, którego w czasie ostatniej wieczerzy wprost zresztą prosi, aby pokazał Apostołom swojego niebieskiego Ojca. I w tym miejscu kończą się informacje, jakie o św. Filipie podaje Pismo Święte. W tym samym też miejscu zaczyna się historia dzisiejszego drugiego patrona, św. Jakuba Młodszego. Co prawda był rodzonym bratem św. Judy Tadeusza, a przez to krewnym Jezusa, ale do Apostołów przyłączył się najpóźniej i aż do Zmartwychwstania Pana nie rzucał się specjalnie w oczy. Dopiero po Jego Wniebowstąpieniu Jakub wyraźnie zaczyna się wyróżniać wśród Apostołów jako przewodniczący gminy chrześcijańskiej w Jerozolimie, którego pozycję szanują zarówno św. Piotr, jak i św. Paweł. Choć jednak św. Filip ustąpił miejsca w pierwotnym Kościele św. Jakubowi Młodszemu, to ostatecznie obaj otrzymali jednak niewiędnący wieniec chwały, bo obaj oddali swoje życie za Chrystusa. Tym razem jednak Jakub był pierwszy, umierając ukamienowany w Jerozolimie około roku 62, podczas gdy Filip został ukrzyżowany 20 lat później w Hierapolis, we Frygii.