Maryja Panna Fatimska

Była niedziela, 13 maja 1917 roku, kiedy troje ubogich dzieci, kuzynostwo Łucja Dos Santos oraz Franciszek i Hiacynta Marto, wyprowadzając trzodę na pastwisko po Mszy świętej, spotkało na swojej drodze „damę ubraną na biało”. I tak właśnie, w wiosce na końcu świata, w ręce niewinnych ludzkich istnień, zostały złożone przez Maryję trzy „fatimskie tajemnice”, a właściwie to trzy części tej samej tajemnicy. Bo za rozpalającymi ludzką wyobraźnię wizjami historii ludzkości i ostatecznego sensu biegu wydarzeń, tkwi – jak wyjaśniał to w roku 2000 ówczesny kardynał Joseph Ratzinger - „wezwanie do modlitwy jako drogi zbawienia dusz i w tym samym sensie wezwanie do pokuty i nawrócenia”. Trojgu pastuszków z Fatimy, które od 13 maja do 13 października sześć razy jeszcze spotkały Maryję, powtarzała Ona niezmiennie to samo: módlcie się. Największa tajemnica wiary ukryta jest bowiem w sercu człowieka - to tam rozstrzygają się losy całej ludzkości. Swoimi codziennymi działaniami decydujemy, czy zrobić miejsce dla dobra, czy zła, czy budować bardziej sprawiedliwy świat, czy zdusić tęsknotę za prawdziwym pokojem. A ponieważ ludzkie serce odmienić jest najtrudniej, dlatego w Fatimie Maryja dała nam czytelne przesłanie – to, co po ludzku niepojęte poświęćmy Jej Niepokalanemu Sercu. Niech Ono poprowadzi nasze na spotkanie z Bogiem.