Jesteśmy Jego przyjaciółmi

J 17,20-26 

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami:

«Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.

I także chwałę, którą mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś.

Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.

Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».

Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem. J 17,24

Dziwnie słucha się słów dzisiejszej Ewangelii. Trochę jakbyśmy podsłuchiwali. To przecież modlitwa, w której Jezus Chrystus, Syn Boży, zwraca się do Ojca. Czy godzi się czegoś tak świętego i intymnego słuchać? A jednak Jezus chciał, byśmy dzięki przekazowi Jana mogli ją usłyszeć. Dlaczego? Może po to, byśmy dopuszczeni tak blisko nie mieli wątpliwości co do Jego intencji wobec nas. Chrystusowi, choć zna nasze słabości, naprawdę na nas zależy. Jesteśmy Jego przyjaciółmi. Chce, byśmy znaleźli się kiedyś tam, dokąd odchodzi On – w niebie. Gdy wydaje się, że wola Boża wobec nas jest zbyt trudna, pamiętajmy o tym.