Droga (naj)doskonalsza

Wśród chrześcijan Koryntu, gdzie niejeden był zauroczony nadzwyczajnymi darami, takimi jak mówienie językami, prorokowanie, rozpoznawanie duchów, doszło do bolesnych podziałów. Jedni byli tymi bardziej doskonałymi, lepiej obdarowanymi, a przez to po prostu lepszymi – takimi, co to Pana Boga chwycili za nogi i są Mu bliżsi. A ci inni to zwykli zjadacze codziennego chrześcijańskiego chleba. Do tego dochodziły i inne problemy, jak choćby obecna w wielu wspólnotach, które zakładał św. Paweł, kwestia aktualności rytualnych przepisów Starego Testamentu.