107,6 FM
Wyszukano wyników: 2118
Pocieszenie
Jak mocno wybrzmiewają te słowa w dzisiejszych czasach! Jesteśmy bombardowani tysiącami negatywnych informacji, nieustannie słyszymy o kryzysach, ciemnościach, niepewności, podwyżkach, pladze paraliżującej depresji. Jaka jest odpowiedź z nieba? Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud! (Iz 40,1). – woła Bóg przez proroka Izajasza.
Wszystko pod kontrolą!
Nie, świat nie wymknął się spod Jego kontroli. „Oto nie zdrzemnie się ani nie zaśnie Ten,
który czuwa nad Izraelem”. Nie ma sytuacji, która byłaby poza zasięgiem Jego wzroku.
On jednym słowem jest w stanie uspokoić twe wzburzenie, rozpacz, gniew.
Rzekł do jeziora: „Milcz, ucisz się!”.
Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza (Mt 4,39).
Nie wolno się zniechęcać
Co to zdjęcie ma wspólnego z dzisiejszą Ewangelią? Dialog Pana Jezusa z kobietą wydaje się szorstki, trudny. Poprzeczka jest jakby za wysoko ustawiona. A jednak kobieta kananejska nie rezygnuje, próbuje, prosi Jezusa wytrwale o zdrowie dla córki. „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!” (Mt 15,28). – mówi w końcu Pan. Jej święty upór zostaje nagrodzony. Warto próbować wytrwale. A nie domagać się obniżenia poprzeczki.
Jeden dzień należy do Pana
Mieć więcej. Dla jednych znaczy to więcej sprzedać i więcej zarobić, dla drugich – więcej kupić i otoczyć się większą ilością dóbr. Trzeba więc więcej pracy. Mojej, twojej, ale zwłaszcza innych. A Bóg mówi: „Siódmy [dzień] jest szabatem Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani (…) żadne twoje zwierzę, ani przybysz, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczęli (…)” (Pwt 5,14). Nie po to, by utrudnić ludziom życie, ale by przez jeden dzień, porzucając swoje zwykłe zajęcia, mogli zobaczyć, że jest w nim coś więcej niż monotonia pracy i troska o to, by więcej mieć.
Nieludzki Bóg?
„Nieludzki Bóg” – czytamy często w warczących internetowych komentarzach. To nieprawda.
Wcielony Bóg stał się ludzki do bólu. Przyszedł jako dziecko. Dobrowolnie ogołocił się z chwały.
Nakreślona przez Jezusa prorocza wizja nieba zapiera dech w piersiach. Powracający Pan
„przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał”.
Łk 12,37
Spragnione
Wówczas nadeszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody (J 4,7). Samarytanka mieszka w nas. Także w feministkach, spragnionych... Czego? Czy naprawdę aborcji? Czy nie raczej miłości, szczęścia, bliskości, Boga? Szukamy nasycenia nie tam, gdzie trzeba, i wciąż pragniemy. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy źródle (J 4,6). On czeka na Samarytanki, nawet na Manifie…
Błotem po oczach
Jezus, uzdrawiając niewidomego, wykonuje dziwny rytuał.
„Splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego” (J 9,6).
Po co to błoto na oczy? To jakby wprowadzenie niewidomego w jeszcze większą ciemność. Szczepionka polega na podaniu małej dawki zarazków choroby. Też wydaje się to dziwne. A jednak działa. Czasem łaska Boga wydaje się raczej błotem niż balsamem. Ale On wie, co robi, warto Mu ufać.
Pamiętaj!
Rozproszeni po całym świecie Żydzi przetrwali przez wieki diaspory ze względu na pamięć. Hebrajskie słowo zakar oznacza jednak nie tylko „pamięć”, ale i „nasienie męskie, plemnik”. Przekazujemy pamięć. Co roku, spoglądając na wschód, naród wybrany powtarzał z tęsknotą słowa psalmu: Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica
(Ps 137,5).
