107,6 FM
Wyszukano wyników: 2136
Jesteś zapisany
Bóg zapowiadający przyjście Mesjasza obiecywał, że nawiedzi i pocieszy swój lud.
„Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę (…).
Na ten widok rozradują się serca wasze” (Iz 66,13.14).
Sam Jezus przypomniał wracającym z misji uczniom: „Cieszcie się. Wasze imiona są zapisane w niebie”. To dopiero Dobra Nowina!
Czeka nas odlot
Człowiek zawsze marzył o lataniu. To znak, że ziemia nam nie wystarczy, potrzebujemy przestrzeni, lekkości, większej perspektywy, nieba. Ostatecznie – nieśmiertelności. O zmartwychwstałym Jezusie czytamy: „uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu” (Dz 1,9).
Wniebowstąpienie pokazuje nasze przeznaczenie. Jest nim Niebo przez wielkie „N”. Tam odlecimy.
Nie w nicość, ale do Boga. Byle tylko przyziemne bytowanie nie zabiło w nas pragnienia latania,
pragnienia Nieba.
Poczekamy, zobaczymy
Nie szarp się, nie wykonuj żadnych gwałtownych ruchów. Zaufaj, bądź wierny, czekaj, a spotkasz łaskę. To obietnica samego Boga. W Psalmie 85 zapewnia nas, że: „Łaska i wierność spotkają się z sobą, ucałują się sprawiedliwość i pokój. Pan sam szczęściem obdarzy, a nasza ziemia wyda swój owoc” (Ps 85,12). Po jałowym czasie zimy i wiosennego wzrostu nadchodzi czas owocowania.
Drzwi miłości
Wstęp do królestwa Bożego mają ludzie z każdego narodu. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym (Łk 13,29) – zapewnia Jezus.
Czy trudno tam wejść? Ciasne drzwi sugerują, że tak. Ale to tylko wrażenie, próba naszego zaufania. Mamy wybierać miłość, a ona zawsze wydaje się trudniejsza.
Kto skieruje się ku tym drzwiom, dozna szczęścia, zanim jeszcze przekroczy próg.
Pan leczy złamanych na duchu
Oficjalny podpis pod tym zdjęciem mówi o przekazaniu nowego sprzętu dla szpitala. Fotoreporter uchwycił jednak coś zupełnie innego: człowieka. Samotnego? Chorego? Bezradnego? Wygląda jak Hiob z dzisiejszego pierwszego czytania: „Położę się, mówiąc do siebie: Kiedyż zaświta i wstanę? Przedłuża się wieczór, a niepokój mnie syci do świtu” (Hi 7,4). Mamy prawo wyć z bólu do Boga. Ale nie możemy tracić nadziei.
