To wezwanie Jezusa stawia do pionu

Mt 24,42-51 

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby we właściwej porze rozdał jej żywność? Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: „Mój pan się ociąga z powrotem”, i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. Każe surowo go ukarać i wyznaczy mu miejsce z obłudnikami. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów».

Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. Mt 24,42

Szczęśliwy sługa, którego powracający Pan zastanie przy wykonywaniu zleconych mu zadań. Biada temu, który, porzuciwszy obowiązki wobec bliźnich, zajmuje się sobą i swoimi przyjemnościami. To wezwanie Jezusa stawia do pionu. Przykazanie miłości bliźniego nie jest wskazaniem fakultatywnym, nieobowiązkowym, którego realizację można odłożyć na bliżej nieokreślone jutro. To samo sedno tego, jak chrześcijanin ma postępować. W tych okolicznościach, w których przyszło mu żyć.

Najczęściej nie chodzi przy tym o rzeczy wielkie, głośne, o których napiszą na portalach internetowych. Raczej o zwykłą, codzienną, choć nieraz uciążliwą służbę dla dobra bliźnich.