107,6 FM
Wyszukano wyników: 846
Radość ze zbawienia
Radość zastępuje dziś rozrywka. A to nie to samo. Izajasz wzywa:
Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy.
(Iz 35,1-2).
Adwent jest po to, aby odkryć w sobie dziecko, które potrafi szczerze się cieszyć. Nawet w ubóstwie.
Abp Galbas w Piekarach Śląskich: Gdyby Kościół się nie upierał przy aborcji, czy eutanazji, miałby lepszą prasę
Gdyby Kościół się nie upierał przy aborcji, czy eutanazji, miałby lepszą prasę ‒ mówił w Piekarach Śląskich abp Adrian Galbas. Metropolita katowicki wygłosił słowo wstępne podczas dorocznej Pielgrzymki Mężczyzn i Młodzieńców do Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej. Sporą część swojej wypowiedzi poświęcił obecności wiernych w Kościele.
Kościół jak Jan Chrzciciel
Ten kościół, który ze względu na monumentalną bryłę był zwany katedrą Immerath, ustępuje miejsca kopalni. Może tak z różnych względów musi być, ale ten obraz ma smutną, symboliczną wymowę. „Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: »Oto Baranek Boży«” (J 1,35). Kościół jest jak Jan Chrzciciel – pokazuje na Jezusa. Gdy go zabraknie, kto wskaże Nauczyciela?
Uzdrowienie w jego skrzydłach
Te same wydarzenia dla jednych będą przekleństwem, źródłem porażającego lęku, a dla innych okazją do dziękczynienia i podniesienia wysoko głowy. W zapowiadanym przez Malachiasza „dniu palącym jak piec” dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach (Ml 3,20).
Figa z makiem
Jak to dobrze, że Bóg w nas wierzy nawet wówczas, gdy my przestajemy wierzyć Jemu. Zaufał nam, choć było to niezwykle ryzykowne posunięcie. Oddał się w nasze ręce, narażając się na to, że zostanie przez nas odrzucony.
Jak to dobrze, że ma do nas cierpliwość i nawet nie znajdując owoców, prosi: „Jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc”
(Łk 13, 9).
Dzień jak piec
Te same wydarzenia dla jednych będą przekleństwem, dla innych błogosławieństwem. W Starym Testamencie u Joela czytamy, że „przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny”, a w Dziejach Apostolskich, że nadejdzie „dzień Pański, wielki i wspaniały”. W dniu „palącym jak piec wszyscy czyniący nieprawość będą słomą”, a dla czczących imię Boga „wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach” (Ml 3,20).
Nie zakopywać talentów
Kiedy idzie zima, sprzęt do odśnieżania trzeba mieć pod ręką. Przypowieść o talentach to wezwanie do pracowitości, zapobiegliwości, odpowiedzialności, wykorzystania darów. Aby usłyszeć kiedyś: „Dobrze, sługo dobry i wierny!” (Mt 25,21), a nie: „sługo zły i gnuśny!” (Mt 25,26). Różne są talenty, ale żadnego nie wolno zakopać.
Chwast wśród pszenicy
Elimelechowi z Leżajska przyśnił się szatan. – Mam swych uczniów w twojej wspólnocie – powiedział. Gdy uzbrojony w kij cadyk wpadł do jesziwy, by wyrzucić wysłanników diabła, przestraszył się, że nie odróżni jego wyznawców od innych. Zostawił więc uczniów w spokoju, by nie przepędzić jednego sprawiedliwego. Jak bliźniaczo brzmią słowa Jezusa:
Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem
z nim i pszenicy.
(Mt 13,29)
Pokój od Pasterza
Podróż Ojca Świętego do Kairu, najludniejszego muzułmańskiego miasta świata, jest znakiem uniwersalności chrześcijaństwa. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie pastwisko (J 10,9).
Pokój, który oferuje papież, nie pochodzi z polityki, ale od Dobrego Pasterza. Tylko w Nim jest rozwiązanie wszelkich konfliktów.
