107,6 FM
Wyszukano wyników: 842
Czas pokuty
Sprawa spektaklu, który profanuje sprawy najświętsze, ma swój wymiar duchowy. Zły prowokuje, drażni, zastawia pułapki. O tym mówi dzisiejsza liturgia słowa. Jezus uczy cierpliwego i stanowczego odpierania pokusy. Mówi diabłu: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: »Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz«” (Mt 4,10).
Może po to są te próby, by z nową gorliwością osobiście i wspólnie oddać pokłon Najwyższemu.
Pełne zanurzenie
W ciągu wieków w zachodnim chrześcijaństwie na pierwszy plan wysunęło się święto Trzech Króli, ale chrześcijański Wschód pielęgnował moment chrztu Jezusa w Jordanie. „Ponad wodami głos Pański, Pan ponad wód bezmiarem!” (Ps 29,3). Obraz żywiołu, śmierci staje się „źródłem wody żywej”. W wodzie umiera to, co stare i grzeszne, by narodziło się to, co nowe i czyste.
Kto się przejmuje Jego losem?
Najpiękniejszy z synów ludzkich, Syn Tego, którego imienia Izrael nie odważa się wymawiać i który stwarzał wszechświat Słowem, „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,7).
„Nie miał wdzięku ani blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał”. Tak prorokował o Mesjaszu Izajasz. Miłość w czystej postacI.
Owocowanie
Cała liturgia słowa jest dziś bardzo… owocowa. Syrach notuje: „Jak o uprawie drzewa świadczy jego owoc, tak mowa o zamyśle serca człowieka”, psalmista śpiewa o tym, że „zasadzeni w domu Pańskim nawet i w starości wydadzą owoc”, a sam Jezus przypomina: „Po owocu bowiem poznaje się każde drzewo” Łk 6, 44.
Kto traci – zyskuje
Traciła dla Niego życie. Pokornie pozostawała w Jego cieniu. Gdy była zraniona, zachowywała wszystko w swoim sercu. Królowa, nazywająca siebie służebnicą, doskonale znała słowa: „kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je” (Mk 8,35).
SIĘGAJĄCY TRZECIEGO PIĘTRA MURAL „OBLICZE PIĘKNA”, Z WIZERUNKIEM MATKI BOŻEJ, POWSTAŁ NA ŚCIANIE KAMIENICY PRZY UL. WSCHODNIEJ 70 W ŁODZI.
Zależność jest OK
Zdjęcie ma wymiar symboliczny. Matka z dzieckiem to obraz zrozumiały i dla Indian, i dla Chińczyków. Jezus, stając się człowiekiem, zgodził się na zależność od swej Matki. Zależność jest warunkiem miłości, wzrostu i owocowania. Niezależność to skazywanie siebie na śmierć. „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15,5) – mówi Pan. Nic. Wydaje się, że chłopczyk na zdjęciu rozumie to lepiej niż my.
Wszystko pod kontrolą!
Nie, świat nie wymknął się spod Jego kontroli. „Oto nie zdrzemnie się ani nie zaśnie Ten,
który czuwa nad Izraelem”. Nie ma sytuacji, która byłaby poza zasięgiem Jego wzroku.
On jednym słowem jest w stanie uspokoić twe wzburzenie, rozpacz, gniew.
Rzekł do jeziora: „Milcz, ucisz się!”.
Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza (Mt 4,39).
Jesteśmy w rękach Boga
Ten obraz mówi wiele. O ojcostwie i synostwie, o tradycji i cierpliwości, o uczeniu się, o potrzebie mistrza… W Kościele wszystkie te aspekty życia są obecne. Święty Paweł pisze dziś do nas: „Bądźcie naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa” (1 Kor 11,1). Lepimy nasze życie jak naczynie na wieczność, na miłość, na Ducha Świętego. Nie jesteśmy sami. Mamy wzory świętych i Jezusa – wzór najdoskonalszy. A Ojciec w niebie czuwa.
