107,6 FM
Wyszukano wyników: 846
Czekam!
„Nie zapominajmy, że Bóg to miłość, ogrom majestatu, a nie kolega z pracy, z którym mejlujemy, siedząc przy tym samym biurku” – mówi o. Michał Zioło, trapista. „Pokora i mądrość objawiają się w czekaniu: »Wielkim czekaniem czekałem na Pana«. Czekanie ma być wielkie, by było godne przyjąć Wielkiego Boga”.
Boże, mój Boże, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Ps 63,2-3
Jeden dzień należy do Pana
Mieć więcej. Dla jednych znaczy to więcej sprzedać i więcej zarobić, dla drugich – więcej kupić i otoczyć się większą ilością dóbr. Trzeba więc więcej pracy. Mojej, twojej, ale zwłaszcza innych. A Bóg mówi: „Siódmy [dzień] jest szabatem Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani (…) żadne twoje zwierzę, ani przybysz, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczęli (…)” (Pwt 5,14). Nie po to, by utrudnić ludziom życie, ale by przez jeden dzień, porzucając swoje zwykłe zajęcia, mogli zobaczyć, że jest w nim coś więcej niż monotonia pracy i troska o to, by więcej mieć.
Chodzi o zwycięstwo
Zwycięstwo Kamila inspiruje. W życiu ogólnie chodzi o to, by latać wysoko, a ostatecznie trafić na podium, czyli do nieba. Św. Paweł przypomina dziś: „jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” (Rz 8,31). Sami nie wygramy życia, ale jeśli uchwycimy się mocno Chrystusa, zalecimy daleko. I wygramy sporo. Właściwie wszystko.
Czemu tak stoicie bezczynnie?
Twarze na zdjęciu. Co wyrażają? Nic. Te kobiety są tylko „wieszakami” na ciuchy. Tak może się stać i ze mną. Mogę być tylko odbiciem cudzych idei, aktualnych trendów, pomysłów. Św. Paweł pisze: „Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć” (Flp 1,20). Ciało człowieka nie jest rzeczą. Moje ciało ma być miejscem, w którym ma zabłysnąć chwała Boga wyrażona w sposób niepowtarzalny, mój jedyny.
Zaproś Go!
Mamre po hebrajsku oznacza „gorycz” i znakomicie opisuje stan ducha Abrahama siedzącego pod dębem „w najgorętszej porze dnia” (to również nieprzypadkowy opis). Gdzie obietnice, które usłyszał? Gdzie potomstwo, o którym wspominał Najwyższy? Czyżby poszedł za Nim na próżno? Gdy ujrzał trzech aniołów, oddawszy im pokłon do ziemi, rzekł: O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi! (Rdz 18,2-3). Zaproś Go do swej goryczy. Odpowie na zaproszenie.
Radość z jednego
W niebie panuje radość z nawrócenia jednego grzesznika. Jak bardzo zmienia to nasze proporcje, kalkulacje, makroperspektywę! Jesteśmy skupieni na dziewięćdziesięciu dziewięciu i otoczeni tabelkami oraz wykresami, mamy coraz większą trudność, by ucieszyć się z tego, że powraca jeden.
Większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.
(Łk 15,7)
